Makbet był rycerzem idealnym, wyróżniał się walecznością, wiernością królowi. Jego uczynki były sprawiedliwe, mężne i godne naśladowania. Chęć władzy wzbudziła w Makbecie przepowiednia trzech czarownic, które spotkał na wrzosowisku wraz z Bankiem. Czarownice przepowiedziały Makbetowi panowanie w zamku Glamis, hrabstwie Kawdoru i wreszcie królowanie w całej Szkocji, natomiast Bankowi – że ma zostać ojcem królów. Pierwsza część przepowiedni szybko się spełnia i Makbet postanawia przyspieszyć objęcie tronu poprzez zabójstwo króla Dukana, który jest jego krewnym i przyjacielem. Ostatecznie do morderstwa namawia go jego żona, Lady Makbet. To ona tworzy szczegółowy plan zbrodni. Lady Makbet jest określana mianem kobiety demona, czwartej czarownicy. Jest ona najnieszczęśliwszą i największą ze zbrodniarek wykreowanych przez Szekspira. Wizja zostania królową całkowicie ją zaślepia. Chęć władzy popchnęła Makbeta i jego żonę do zbrodni kolejnej, do zabójstwa Banka, który według przepowiedni miał zostać ojcem królów. Popełniając te zbrodnie dokonali oni świadomego wyboru między dobrem a złem, cały czas mają oni wolną wolę. Kolejnymi ofiarami są członkowie rodziny Makdufa, pana szkockiego. Zbrodnie popełniane przez małżonków okryte są tajemnicą, do samego końca stwarzają pozory niewinności, obarczając winą inne osoby, m.in. służbę. Makbet jest mądrym i inteligentnym człowiekiem, wie, że za popełnione występki zostanie ukarany. Jego stan emocjonalny zostaje zachwiany, odczuwa ciągłe napięcie i rozterki duchowe. Ma halucynacje, traci panowanie nad swoim zachowaniem, co o mało nie doprowadziło go do wydania swojej tajemnicy podczas uczty. W końcu stwierdza, że jedynym wybawieniem dla niego będzie śmierć, Lady Makbet również zaczynają dręczyć wyrzuty sumienia, mimo iż jest ona kobietą silną i wytrzymałą psychicznie, która początkowo skutecznie chroniła tajemnice swoją i swego męża. Popada w dziwny stan, lunatykuje, cały czas myje ręce na których widzi krew. Gdy czarownice dochodzą do wniosku, że źle zrobiły ujawniając przed Makbetem przyszłość postanowiły to naprawić. Powiedziały mu, że nikt zrodzony z kobiety pokonać go nie może, ponadto może czuć się bezpiecznie, dopóki las Birnam nie powstanie, by walczyć przeciw niemu. Czujność Makbeta zostaje uśpiona, a w tym czasie wojska Makdufa pod osłoną gałęzi zbliżają się do jego zamku ( wygląda to jak przemieszczający się las ), a Makbet zostaje pokonany przez Makdufa „przedwcześnie z łona matki wyprutego”. Tego samego dnia Lady Makbet popełnia samobójstwo. Makbet jest postacią tragiczną, ponieważ znajduje się w sercu konfliktu z którego nie można wyjść bez poniesienia strat. Jest to konflikt pomiędzy losem, który Makbet poznał a wartościami. Makbet obiera drogę niemoralną, wbrew zasadom. Jego tragizm polega również na zdaniu sobie sprawy z klęski życiowej jaka poniósł, z tego, że ślepo zawierzył wiedźmom.
Małżeństwo zostaje ukarane za popełnione zbrodnie. Jednak śmierć Makbeta nie jest dla niego wyłącznie karą za popełnione przestępstwa, jest to również wyzwolenie od jego obsesji i ostateczne zakończeni pasma zbrodni. Książka ukazuje wzajemny stosunek człowieka i zła. Jest to świetne studium psychiki osoby opętanej żądzą władzy i borykającej się z wyrzutami sumienia.