„Zbrodnia i kara” Dostojewskiego to klasyka literatury światowej. Ogromna liczba tłumaczeń na wszystkie języki (łącznie z chińskim i z językami krajów afrykańskich), a także mnogość ekranizacji świadczą o tym, że autor był mistrzem opisów przeżyć ludzkich, rozterek, uczuć. Głównym bohaterem jest biedny student – Rodion Raskolnikow, mieszkający w Petersburgu w małym pokoiku wynajmowanym za resztki pieniędzy, które posiadał. Poznajemy go jako człowieka przytłoczonego sytuacją materialną. Z powodu biedy musiał on nawet przerwać naukę. Jest przedstawicielem masy ludzi, która w tym czasie w Rosji dotknięta była falą głodu i nędzy. Z braku pieniędzy Rodion sprzedawał swoje rodzinne pamiątki oddając je do lichwiarki. Alona Iwanowna okazuje się kobietą bezwzględną, niesprawiedliwie zdobywającą majątek na nieszczęściu innych. Gromadzi w swoim mieszkaniu coraz więcej cennych sprzętów, coraz więcej przybywa jej pieniędzy. Raskolnikow postanawia zabić kobietę, będąc głęboko przekonanym o tym, że można to moralnie uzasadnić. Tłumaczy samemu sobie, że zabijając osobę złą- czyni się dla świata dobrze. Sytuacja wymyka mu się spod kontroli, kiedy po morderstwie Alony w domu pojawia się również Lizawieta. Ginie więc i ona zabita w makabryczny sposób, ponieważ była ona świadkiem zbrodni na lichwiarce. Po całym zdarzeniu Rodiona zaczynają męczyć natrętne myśli. Boi się, że ktoś dowie się o tym co zaszło. Nie jest już taki pewien tego, że zrobił słusznie i że taka zbrodnia wolna jest od kary. Nie daje rady trzymać w sobie tajemnicy i dzieli się nią z Sonią. Wezwany na posterunek przesłuchiwany przez przez Porfirę Pietrowicza. Od tego chwili odczuwał, że zbliża się moment kiedy wszystko wyjdzie na jaw. Pietrowicz systematycznie rozgrywał go, chcąc żeby ten sam się przyznał. Raskolnikow nie daje sobie rady z tym co ma na sumieniu. Przyznaje się i w konsekwencji zostaje zesłany na Sybir. Ale kara to nie wywózka sama w sobie. Największe męki stanowiły wyrzuty sumienia i stale powracające wspomnienia chwili zbrodni.